Γεννήθηκε το 1918 στον Τυμφρηστό Φθιώτιδας.
Τον Σεπτέμβριο του 1936 εισήλθε στη Σχολή Αεροπορίας σαν μαθητής στο Τμήμα Υποψηφίων Υπαξιωματικών Χειριστών και αποφοίτησε σαν μόνιμος Σμηνίας χειριστής. Κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940-41 πήρε μέρος στις επιχειρήσεις του Αλβανικού Μετώπου.
Στις 14 Μαρτίου 1943 σκοτώθηκε στο χωριό Μυροβούνι ενώ υπηρετούσε στο Σύνταγμα Ψαρρού.
11 Φεβρουαρίου1941. Πολύ πρωί, ως συνήθως, Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί της 21ης Μοίρας Διώξεως, επιβιβάστηκαν λεωφορείου στα Ιωάννινα όπου διέμεναν και κατευθύνθηκαν προς το Αεροδρόμιο. Την ίδια ώρα, το αντίστοιχο προσωπικό της Μονάδας 2828, βρισκόταν ήδη στην είσοδο του Αεροδρομίου, προερχόμενο από το χωριό Κατσικά. Αιφνιδίως και χωρίς προειδοποίηση από την Αεράμυνα -ως συνήθως- (Συναγερμός σήμανε όταν τα εχθρικά αεροπλάνα βρίσκονταν πάνω από το αεροδρόμιο) Σμήνος Ιταλικών αεροπλάνων μάχης νεωτάτου τύπου (Macchi κατά την εκτίμησή μας τότε) επέδραμε και σε _Γραμμής Παραγωγής_ πολυβολούσε συγχρόνως και τις δύο Μονάδες. Αιφνιδιασμός πλήρης. H απογείωση των αεροπλάνων της 21ης Μοίρας Διώξεως τις στιγμές εκείνες, ήταν αν όχι αδύνατη τουλάχιστον παρακινδυνευμένη, διότι σε ελάχιστα λεπτά της ώρας ακολούθησε και δεύτερο κύμα εχθρικών καταδιωκτικών.
Παρά ταύτα ο Υποσμηναγός Μπαρδαβίλιας Αν., κατόρθωσε να απογειωθεί μέσα στην κόλαση του εχθρικού πυρός και μετά δεκάλεπτο περίπου απογειώθηκε και ο Επισμηνίας Κωστορίζος Νικ., ο οποίος δεν πρόλαβε να πάρει ύψος (βρισκόταν στα είκοσι περίπου μέτρα) αφού από πάνω του υπερίπτατο ολόκληρο εχθρικό Σμήνος και προσγειώθηκε αναγκαστικά σε χωράφι κοντά στη Λίμνη Ιωαννίνων, το οποίο κατ' ευφημισμόν ονομάζονταν αεροδρόμιο.
Του Βασ. Δ. Ζαμπίκου Σμηνάρχου E.A.
Tο ΑΕΡ.Α.Κ.Η. γράφει για την 28η Οκτωβρίου 1940 Πριν από 70 χρόνια. Ο πόλεμος με την Ιταλία ήταν στην κορύφωση του και οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχυναν ιδρώτα και αίμα , πιστές στα ιδανικά και στις αξίες της φυλής. Λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Ιωαννίνων και κοντά στο χωριό Κατσικά, βρισκόταν ένα από τα πρώτα αεροδρόμια της Ελληνικής Αεροπορίας. Στην πραγματικότητα, ήταν μια εδαφική έκταση, που είχε διαμορφωθεί λίγους μήνες πριν την έναρξη του πόλεμου, ως αεροδρόμιο. Εκεί είχε την βάση της η 21η Μοίρα Διώξεως που χρησιμοποιούσε τα διπτέρυγα καταδιωκτικά αεροπλάνα «Γκλαντιάτορ» (Gloster Gladiator). Για την ανθρώπινη διαβίωση, στις ακραίες καιρικές συνθήκες του χειμώνα υπήρχαν ελάχιστα μέσα, λίγες σκηνές και ένα μικρό πέτρινο κτίσμα. Ήταν 11 Φεβρουαρίου 1941. Η ώρα ήταν 8 το πρωί και στο αεροδρόμιο βρισκόταν μόνο οι άντρες που είχαν υπηρεσία, αφού λόγω των δυσμενών συνθηκών το προσωπικό στρατωνίζονταν στη πόλη των Ιωαννίνων. Τότε ήταν που οι βρισκόμενοι εκεί χειριστές αεροπόροι, έλαβαν διαταγή από τη Διοίκηση Άμυνας Περιοχής Ηπείρου, να απογειωθούν αμέσως και να αναχαιτίσουν εχθρικά αεροπλάνα που πλησίαζαν.
Η διαταγή όμως είχε φτάσει πολύ αργά. Συνολικά 18 Ιταλικά αεροπλάνα ήταν σε απόσταση αναπνοής από το αεροδρόμιο, έτοιμα να σαρώσουν με τα πολυβόλα τους κινητούς και ακίνητους στόχους . Από τα Ελληνικά αεροσκάφη δυο μόνο μπορούσαν να πετάξουν. Δύο νέα παλικάρια, δύο Έλληνες πιλότοι, που καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα είχαν διακριθεί τόσο για το θάρρος τους όσο και για την ικανότητα τους να τσακίζουν τον εχθρό, έτρεξαν στα αεροπλάνα τους. Ήταν, ο Υποσμηναγός Μπαρδαβίλιας Αναστάσιος από τον Κεραστάρι Αρκαδίας και ο Επισμηνίας Κωστορίζος Νικόλαος από τον Τυμφρηστό Φθιώτιδας. Οι δυο αεροπόροι κατάφεραν να σηκώσουν τα αεροπλάνα τους γρήγορα από το λασπωμένο αεροδρόμιο του Κατσικά Ιωαννίνων. Όταν όμως έφτασαν σε ύψος των 300 μέτρων πάνω από το αεροδρόμιο βρέθηκαν μπροστά στα υπεράριθμα εχθρικά . Ο Επισμηνίας Κωστορίζος Ν. ενεπλάκη σε αερομαχία με τα Ιταλικά, τα πολυβόλα των οποίων τον ανάγκασαν να προσγειωθεί στο Βόρειο Αεροδρόμιο Ιωαννίνων (σημερινό Κρατικό αερολιμένα Ιωαννίνων), με το αεροπλάνο του διάτρητο και τα ίχνη από τα εχθρικά βλήματα στη φόρμα του.